کودکی ام را که به یاد می آورم،مدام در آرزوی بزرگ شدن بودم.
اما حال نمی توانم عقربه های ساعت را به عقب باز گردانم ،تا کمی از حال و هوای کودکی را خریدار شوم.
چه سرنوشتیست که آدم بزرگ ها را علاقه مند به دوران کودکی می کند؟
به راستی فلسفه اش چیست؟
نرگس هواخواه
